Zgadzam się w 100% z tekstem Agnieszki Romaszewskiej i tylko częściowo z Igorem Janke. Jest coś okrutnego w tym pojedynku historyków ( moim zdaniem prymitywnie czytających źródła) ze starym człowiekiem, który, siłą rzeczy, nie ma już dawnych życiowych mocy. 92 lata to nie jest wiek, w którym ma sie wszystkie instrumenty do błyskotliwego dochodzenia swoich racji. Wrzucenie twarzy prof. Kieżuna na okładkę tyg. "Do rzeczy" to świństwo. Pamiętam profesora z lat 70-ych. Był bardzo krytyczny w stosunku do ZSRR i mnie, wówczas młodej dziennikarce otwierał oczy na wiele spraw. Jestem przekonana, że z SB prowadził grę nie zdając sobie sprawy, jakie ślady materialne z tego zostaną. Podejrzewam, że do tych mat. rzekomo uzyskanych z kontaktów bezpośrednich, włączono teksty z prywatnych rozmów - z podsłuchów, które założono profesorowi + inne opracowania przeznaaczone dla innego odbiorcy.. Niesposób dziś to udowodnić. Młodzi, nawet historycy, nie czują atmosfery tamtej epoki. Jak funkcjonowała władza, jak zachowywało sie społeczeństwo, jakie postawy były wówczas akceptowalne, dziś odrzucane, a wtedy niemal heroiczne. Wiem jedno, prof. Witold Kieżun nigdy wewnętrznie nie zdradził Polski. Dziś nie wszyscy potrafia to zrozumieć. Wielka,tragiczna postać. Osobiście dziekuję Opatrzności, że Go poznałam.
